Şehit Futblcularımız

Fenerbahçe’nin Türk halkı tarafından fazlaca sevilmesinin nedenlerinden biri Kurtuluş Savaşı yıllarında gerek Anadolu’ya silah sevkiyatını bizzat yönetmesi, gerek işgal kuvvetlerinin takımlarıyla yaptığı maçlardan hep galibiyetle ayrılması, gerekse de cephede şehit verdiği çok sayıdaki futbolcusundan kaynaklanmaktadır.. Şehidin büyüğü, küçüğü olmaz ama ’’En büyük şehit’’ ya da ’’En anlamlı şehit’’ denilince o yıllarda tek bir isim akla gelmektedir. O da Fenerbahçeli Arif’tir.. ’’Çanakkale geçilmez’’ destanını yazan askerlerden biri olan Arif, bir yandan düşmana geçit vermezken, bir Galatasaray maçı öncesi takımının da formasını giyebilmek için tam 26 saat at sırtında yolculuk yapmış, maçını oynadıktan sonra yine atla geldiği gibi giderek düşmana karşı savaşını sürdürmüştür.. Arif’i 1917 yılında Galatasaray maçında oynamaya bu kadar hevesli kılan olay ise ilk kez bir büyük derbide oynama isteğiydi.. Arif gibi o maçta oynamak isteyen bir başka Fenerbahçeli futbolcu da kaptan Galip Kulaksızoğlu’ydu.. Galip de Kırklareli’nden at sırtında derbi karşılaimasına gelmişti. İki futbolcunun bu maç sonrası cepheye dönmeleri ise gerçekten dramatik, hazin bir öykünün ortaya çıkmasına neden olacaktı.. Galip Kulaksızoğlu savaşta yaralanıp, tedavi için İstanbul’a geri gönderilirken, Arif Emirzade ise daha bir süre cephe ile Fenerbahçe takımı arasında gidip gelmeyi sürdürecekti.. Doğaldır ki Arif yoğun yurt savunması içinde takımının her maçına yetişemiyordu. Ama iddialı maçların hiç birini kaçırmamaya çalışıyordu. Özellikle de Galatasaray karşılaşmalarını. Fenerbahçe Kulübü, 1919- 1920 sezonuna iddialı gimek istiyordu. Bunun için, ilk kez sahaya çıkacakları İdmanyurdu maçında, sağbekleri Arif’in mutlaka oynamasını istiyorlardı. Kumandanlıktan özel izin alarak, Arif’in oynamasını sağlama almışlardı. O mutlaka gelmeliydi, gelecekti... Arif gerçekten de, Fener defansının vazgeçilmez adamıydı... Onun nasıl bir futbolcu olduğunu anlamak için, eski Fenerbahçeli futbolculardan Sedat Taylan’ın 1944 yılında yayınladığı, "Fenerbahçe’den Hatıralar" adlı kitabına bir göz atalım: "Arif, çok eskiden Fenerbahçe takımında, müteaddit defalar tekdirle seyremiştim. O zaman, Fenerbahçe müdaafasının belkemiği vaziyetindeydi. Zayıf fakat çok çetin, gözü pek bir oyuncuydu. Sert, fakat faulsuz oynardı. Maç sırasında asabi olan Arif, maç bitiminde sakin ve nazik bir genç olurdu..." Evet, daha önce de söyledik... Fenerbahçe, 1919- 1920 sezonunun ilk maçı olan İdmanyurdu mücadelesi için, Papazın bağında Arif’i bekliyordu... O gelmeliydi, gelecekti, gelirdi de... Fakat, onun yerine, kara haber geldi: "Arif, tam kalbine yediği bir kurşunla, şehit oldu." Fenerbahçeliler, gelen haberle bir anda mateme boğuldu. Herkes birbirine sarılıp ağlıyor, Türk futbolunun yetiştirdiği en gerçek kahramanının kaybına kahroluyordu... Hüzün, dalga dalga tüm İstanbul’a yayılmıştı. Ancak, maç oynanmalıydı... Fenerbahçeli yöneticiler, santra çizgisinin başladığı yerdeki sahanın kenarına bir sandalye koydular ve üzerine Arif’in 2 numaralı formasını astılar. Takım, sahaya 10 kişi çıkmıştı... Ama, Fenerbahçe eksik değildi. Saha kenarındaki sandalyede asılı duran forma, Arif’i sahaya sürmüş gibiydi. Sanki, rakibin ataklarını, o durduruyordu. Fenerbahçe, kahramanının huzur içinde toprakta yatması için, o denli coşkulu oynadı ki, rakibi İdmanyurdu’nu tarihinin en farklı skoru ile yendi: 11-1. O günden bu yana, o rekor hkırılamadı. Fenerbahçeli tüm futbolcular, bu galibiyet sonrasında hep birlikte 2 numaralı formanın önünde saygı duruşuna geçerek, "Ruhun şad olsun Arif" dediler.

1- Arif Bor Ovası
2- Nurettin Fikirtepe Bataryası
3- Halim Fikirtepe Bataryası
4- Kemal Yeri belli değil
5- Zeki Çanakkale Savaşı
6- Hüsnü Çanakkale Savaşı
7- Neşet Çanakkale Savaşı
8- Refik Bey Kulüp binasında
9- Mustafa Bey Kulüp binasında
10- Ethem Erenköy Bataryası
11- Haldun Yeri belli değil

Galatasaray, Fener’i yenmek için Alman askerlerini oynattı
Fenerbahçe’nin 100 yıllık tarihinde ezeli rekabetin çok önemli bir yeri var. Özellikle Galatasaray’la oynanan futbol maçları bu rekabetin en büyük parçası. İşte onlardan birinde, 18 Nisan 1918’deki derbide Sarı-Kırmızılı takım kadrosuna Alman askerlerini alıp Fener’in karşısına çıkınca hükmen yenilgiden kurtulamıyor. İki damla gözyaşı süzüldü önce yukarıdan aşağıya. Sonra da 2 bayrak düştü ağır ağır. Gecenin karanlığını yırtarcasına canhıraş bir ses yükseldi boğazlardan; Şampiyon Fenerbahçe.. Çoluğu çocuğu, genci yaşlısı, kadını kızı 7’den 70’e 50 binin üzerinde insanın doldurduğu Şükrü Saracoğlu Stadı tarihi günlerinden birini yaşarken, Sarı-Lacivertli renklere gönül verenler takımlarının şampiyonluk sevincine tanıklık ediyorlardı.. Evet Fenerbahçe şampiyondu.. Hem de 16’ncı kez.. Bu şampiyonluğu bu kadar değerli kılan olay ise ezeli rakip Galatasaray karşında alınan 1-0’lık galibiyet ve ardından gelen turdu.. Bir Fenerbahçeli için Galatasaray galibiyeti, hele hele bir de işin ucunda şampiyonluk turu varsa, ömre bedel bir olaydı.. Fenerbahçe’nin 1907 yılında kurulduğunu düşünürsek geride kalan 99 sene içinde tarihe geçen olayların bir çoğu Galatasaray ile oynanan karşılaşmalarda gerçekleşti.. Bir Fenerbahçeli’ye ’’Şampiyonluk mu daha değerli? Yoksa Galatasaray galibiyeti mi?’’ diye soracak olursanız cevap belli; "Tabii ki Galatasaray galibiyeti.. Hele hele bu galibiyetin sonunda bir de şampiyonluk gelmişse, değmeyin keyfimize." Bu iki ezeli rakip sadece yeşil sahalarda ve salonlardaki rekabeti ile değil, yaşamın her alanındaki kapışmaları ile de gündemde kalmayı bildi.. Geçmişe bakıldığında Fenerbahçe ile Galatasaray kapışması her anlamda tarihe damga vurdu. Fenerbahçe’nin büyük bir oranda üstünlük kurduğu ezeli rekabette önemli olaylar da yaşandı.. Şimdi dönelim 1909 yılına.. F.Bahçe, 17 Ocak 1909’da başlayan rekabette G.Saray’a karşı ilk 7 maçı kaybetti.. Ancak Sarı-Lacivertli ekip 4 Ocak 1914 tarihinde İstanbul Ligi’nde oynanan karşılaşmada elde ettiği 4-2’lik galibiyetten sonra ezeli rakibine karşı tüm kategorilerde büyük bir üstünlük kurdu.. Ülkemizin düşman işgali altında bulunduğu o yıllarda bir maç oynandı ki, daha doğrusu oynanamadan yarıda kaldı, ezeli rekabetin en ilginç kapışmalarından biri olarak tarihe geçti.. 12 Nisan 1918.. Fenerbahçe ile Galatasaray İstanbul Ligi’nde karrşı karşıya.. İttihatspor’un sahasında oynanan bu büyük derbide tahta tribünler dolu mu dolu.. Önce Fenerbahçe sahaya çıkıyor.. Tribünlerden müthiş bir uğultu yükseliyor.. Sarı- Lacivertli taraftarlar takımlarını bağırlarına basıyorlar. Sonra sahaya Galatasaray geliyor.. Tribünlerden yine büyük bir uğultu kopuyor. Ancak bu uğultu bir sevgi gösterisinden çok bir protestoya benziyor.. Çünkü Sarı-Kırmızılı ekibin kadrosunda tanıdık isimlerin yerine Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı’nın yanında yer alan Almanya’nın o tarihte İstanbul’da bulunan askerleri bulunuyor.. Bu ilginç kadro değişikliği o günün tarihçileri tarafından aynen şöyle yorumlanıyor; -’’Galatasaray kendisi açısından büyük önem taşıyan bu maçta yerli oyuncularıyla Fenerbehçe’yi yenemeyeceğini anlayınca kadrosunu Alman askerleri ile takviye etme yoluna gitti. Çünkü o tarihte Alman askerleri arasında futbolu çok iyi bilen isimler vardı...’’ Sarı-Kırmızılı ekibin bu ilginç kadro takviyesi İstanbul Ligi organizasyon komitesi tarafından kabul görmüyor. Sarı-Kırmızılı ekip sahaya başka bir kadro da çıkaramıyor.. Fenerbahçe’nin de itirazıyla Galatasaray 3-0 hükmen mağlup ilan ediliyor.. Geliyoruz, 15 Haziran 1923’teki bir başka ilginç maça.. Fenerbahçe ile Galatasaray bu kez Taksim Stadı’nda bir kupa mücadelesinde karşı karşıya geliyorlar.. Bu maç için ilk kez bilet bastırılıyor ve satışa sunuluyor.. Fenerbahçe ezeli rakibi karşısında 1-0 öndeyken Galatasaray bir faul olayını bahane edip 67’nci dakikada sahadan çekiliyor.. Karşılaşma 1-0 olarak Fenerbahçe’nin galibiyetiyle tescil ediliyor..